ظاهر و باطل

این ظاهر و باطل ِ منه ،
پس شک نکن، راهت رو ادامه نده؛
برگرد.
دور شو، دوسِت دارم...

_{/قافیه‌ی شعرهام تو بودی ،
و وزنش اشک‌های من..
/تو همیشه زیبا و متنوع علاقه‌ات
رو به من نشون می‌دادی و من ِ
بی‌استعداد همیشه می‌گفتم:
دوسِت دارم.
/قدیس یعنی تو، خوش شانس
یعنی من، خوشبخت یعنی ما ی
بی من !
/آرامش خاطر خیلی شیرینه ،
و این شیرینی که زیر زبونمه رو
مدیون تو هستم گلم... امَا ، امَا
حیف که برای من در زمان محدود
شده!
/در رویاهام، با آن همه رویایی باز هم
وقتی به تو میرسم بهت احترام میذارم.
/...و من به دین BLOssOM گرویده شدم.}