سادهام، مثل یک صفحهی سفید بیخط
و همیشه برعکس تمام آدمهای زرنگ
دست پس را میگیرم پیش نیوفتم...
/برگهای ترانههای غمگین من رو
همیشه با ریتم شاد میخوندی
و اشکهای ما میرقصیدن...
/افکار تو همیشه آفتِ تنهایی ِ
من و تو هست.
(فعلی که بعد بود میشه)
/به علت درد و فشار دیگه نمیتونم.
آدم های ساده مثل برگ دست نمیگیرند!
چه پیش و چه پس!
همچنان دست را بگیر...
موفق باشی
باید رو خودت کار کنی