در یک دنیای کامل، هر کسی قبل از تولد انتخاب می کند که پدر و مادرش چه کسانی باشند. در یک دنیای کامل، هر کسی انتخاب می کند که در چه کشوری، چه شهری و چه منطقه ای به دنیا بیاید. هر کسی تصمیم می گیرد در مسیر زندگی اش چند بار اتفاقات عجیب بیفتد، چند بار مثل خر شانس بیاورد و چند بار هم تمام دنیا روی سرش خراب شود. بالاخره در یک دنیای کامل، هر کسی انتخاب می کند چه کسانی در مسیر زندگی اش قرار گیرند، چقدر در مسیر زندگی اش باقی بمانند، و چقدر روی مسیر او تاثیر بگذارند.
دوستِ من، یک آدم دیگر است که :
- لزوما مثل من نیست؛
- لزوما مرا دوست ندارد؛
- لزوما با من موافق نیست؛
- لزوما همیشه به من راست نمی گوید؛
- لزوما همیشه حرفهای من را نمی فهمد؛
- لزوما من را برای دوستی انتخاب نکرده است، بلکه در مسیر زندگی من قرار گرفته است.
بدین ترتیب، دوستِ من یک معمای خیلی بزرگ است، که اصلا چرا و چگونه و برای چه بین شش میلیارد آدمِ دیگر به دوستِ من تبدیل شده است. دوستِ من، گاهی مرا از تنهایی نجات می دهد، و گاهی با بودنش مرا بسیار خسته و عصبی می کند. گاهی به من کمک می کند، و گاهی انتظارات بسیار زیادی از من دارد. دوستِ من، همین است که هست، و من نمی توانم از او انتظار دیگری داشته باشم.
شاید تنها چیزی که دوستِ من را از بقیهء آدمها جدا می کند، خاطرهء مشترکی است که از یک قطعهء زندگیِ من در ذهن هر دوی ما به جا مانده است. این قطعه می تواند یک نگاه باشد، یا یک مکالمه، یک تصادف، یک کلاس، یک مهمانی، یک بازی، یک مدرک تحصیلی . خاطره های ما اگرچه مثل هم نیست، ولی بسیار شبیه است، و ما می توانیم همیشه در موردِ آن با هم حرف بزنیم. بدین ترتیب، هر کسی که خاطراتِ مشترک بیشتر و مهمتری با من دارد، دوستِ نزدیکتری است. عجیب است، شاید من بتوانم هر کسی را در دنیا انتخاب کنم، تمام خاطراتم را برایش تعریف کنم و بدین ترتیب او را به یکی از نزدیک ترین دوستانم تبدیل کنم، بدون اینکه حتی اسمش را بدانم.
وقتی که به ۱۶ سال اول زندگی ام فکر می کنم، فقط و فقط به یک نتیجه می رسم : من می توانم هر کسی را برای دوستی انتخاب کنم، و هر کسی را که دوست ندارم از خودم دور کنم. من از تمام کسانی که در مسیر زندگی ام قرار گرفته اند درسهای زیادی گرفته ام، و می دانم که کدام اشتباهات را دیگر نمی توانم تکرار کنم. من برای دوستی با دوستانم دلیلی لازم ندارم، من از اینکه قسمتی از وقتم را با آنها بگذرانم لذت می برم، و هیچ اصراری برای تایید تمام افکار و رفتار و گفتارشان ندارم. من، در یک دنیای کامل زندگی می کنم.
دنیای کامل یعنی چه؟