با عرض سلام

جناب آقای بمبر دات بلاگ اسکای دات کام :سلام

میدانم که این نامه باید میلیونها مایل طی کند تا پیش شما برسد اما چه کنم که از شما درخواستی دارم.

اینجانب بنده ی حقیر یک وبلاگ نویس حقوق نگیر و افتخاری بیش نیستم اما احساس میکنم که ارزش نوشته هایم مانند زندگی که در پیش دارم پایین نیستند و فکر میکنم که بهتر است شما آدرس این وبلاگ را به کسانی بدهید که اولا عاشق شده باشند ثانیا قدرت درک نوشته های بنده ی حقیر را داشته باشند.

با تشکر (یکی از کارمندان شما که میخواهد هوییتش ناشناس بماند)

...

---

جوابیه: از بعضیا که قدرت درک خودشون رو ندارن انتظار داری تو و نوشته‌هات رو درک کنن؟
عاشق شدن هم چیز مهمی نیست، مهم اینه که آخرش چطوری فارغ بشه تا درک درست ازش رو پیدا کنه. آدرس اینجا هم به کسی ندادم که از این به بعد بخوام به کسه دیگه‌ای بدم. نه دوست من! ما از همین‌ها هستیم، بهتره ما محیط باز و این دسته آدم‌ها رو درک کنیم و اینم بدونیم باارزش‌های ما برای خیلی‌ها ارزشی ندارن و بلعکس.