درد

مست می‌شوم و علفم را می‌کشم، تنها در

پُک زدن‌های عمیق فرو می‌روم..

همه چیز خوب است، حتی رویاهای از بین
رفته، حتی هدف‌ها و احساس‌های من که

بعد از تو بال‌هایشان شکست..

فصل آرامش فرا رسید، اندوه و گریه دیگر
جایی ندارند، وحشت از نبودنت وجودم را

پُر نکرده..

...و من هوشیار می‌شوم ۲ساعت بعد،

باز هم نمی‌پذیرم رفتنت را، مامان تو هستی!

دوباره مست می‌شوم و علفم را می‌کشم...