همیشه به یه چیزی ایمان داشتم، اونم یه تفهیم از زندگی بوده.
فرض کنید کل زندگی یک مقیاس ۱۰۰٪ هست، حالا از این کل
میزان درصدی به فاکتورهای مهم زندگی تعلق میگیره. برای مثال؛
۱۰٪ آرامش، ۱۰٪ موقعیّت اجتماعی، ۱۰٪ سلامتی، ۲۰٪ خانواده و...
در نهایت یک صدرصد زندگی رو داریم، فاکتورها به نسبت شخصیت
افراد متفاوت هستن.
خوب وقتی در یک برههی زمانی آرامش ما بالاتر از درصد معمولش
افزایش داشته باشه، مطمئناً چون زندگی نمیتونه بیشتر از ۱۰۰٪
باشه، فاکتور یا فاکتورهای دیگه هستن که مستعد سیر نزولی هستن.
وقتی کنار هم میچینم اتفاقهای زندگیم رو دقیقاً میفهمم چرا
فلان چیز در اون زمان رخ داد! و وقتی میبینم فاکتوری داره بیشتر
از حد معمول زندگیم بالا میره، احساس خطر میکنم که الان از کدوم
فاکتورها به غیر از پیشبینیهام باید کم شه!
دوست ندارم این احساس رو..
مرسی از وبلاگ خیلی خیلی خوبت
امیدوارم همیشه موفق باشی.
چرا چیزی نمینویسی؟