قربانی سن

تو حس تَرَحُم را به عشق می‌گیری
امّا اون حس عشق را به تَرَحُم،
 نه عشق می‌شناسم نه تَرَحُم.
فقط می‌دونم؛
بازگشت همه به سوی اوست.

_{/گذشته‌ای پر از شادی و شور دارم
آینده‌ام اصلا قابل رویت نیست.
/کابوس جدایی ما هم خون میریزه هم
اشک هم... فقط دستم به آستر دامن
خداست.
/هیچ وقت! هیچ وقت! یکی دیگه!
یکی دیگه!
/این روزها تو تنها امیدم هستی،
امیدی کوتاه و گذرا، امیدی که
دست آخر..............................
/قربانی سنم شدم... البته برای تو
فرقی نداره.}

ساده

ساده‌ام، مثل یک صفحه‌ی سفید بی‌خط
و همیشه برعکس تمام آدم‌های زرنگ
دست پس را می‌گیرم پیش نیوفتم...

_{/برگ‌های ترانه‌های غمگین من رو
همیشه با ریتم شاد می‌خوندی
و اشک‌های ما می‌رقصیدن...
/افکار تو همیشه آفتِ تنهایی ِ
من و تو هست.
(فعلی که بعد بود می‌شه)
/به علت درد و فشار دیگه نمی‌تونم.}

فقط هوس

سکوت می‌کنم، تو خوب می‌شناسیم
سکوتِ من نشونه‌ی رضایتم نیست،
سکوتم رو نمی‌شکنم.
در‌به‌در ِ تو می‌روم تا به غربت برسم.

_{/دیگه مثل چند سال پیش از کلمه‌ی
کام تصور ِ Com. رو ندارم، کام یادآوره
سیگار و قلیون چاق شده است برام.
/بارون، بدجور عذابم میده. هوس بارون
کردم، هوس تو... فقط هوس.
/طبق آخرین محاسباتم اگر برای هر sms
ماکزیمم ۱۵ ثانیه وقت گذاشه باشم، از 
۷ ماه پیش تا الان ۲۵۶.۶۶ ساعت از وقتم
رو برای نوشتم sms خرج کرده‌ام.
/ترسو تر از تو خودتی و پررو تر از من خودم.
/رو سرنوشتم نوشتم تو پست‌ترینی البته
ناراحت نباش این فقط سر ِ نوشتم بود.
/آینده‌ات رو به رخ من نکش! قل می‌دم در
آینده طوری گذشته‌ام رو به رخت بکشم
که آینده‌ی گذشته‌ات رو فراموش کنی و
به فکر گذشته آینده‌ات بیوفتی.
/آئروسل تموم کردم، از سرفه دارم
میمیرم!!! کاشکی یکی خونه بود.}

نسل سپوخته

کتابی می‌نویسم؛
از نسل من، از نسل ما‌ی بی‌من.
تا در جواب نسل سوخته باشد،
نام کتابم را می‌گزارم نسل سپوخته.

_{/راستش رو بخوای هیچ وقت
راستش رو نمی‌بینی. راستش درد
داره برات، شایدم خیلی بترسی از
راستش، کلاً درست نیست تو این
شرایط راستش رو بخوای.
/در آینده‌ی تاریک و تلخم، حسرتِ
گذشته‌ی روشن و شیرینم رو
خواهم خورد! (بهم الهام شد)
/حاصل اون همه حرف از روی
 دلسوزی، زخم زبون‌هایی از
نصیحت شد.
/زین پس دلسوزی را می‌گذارم
در کناره کوزه‌ای و آبش رو نوش‌جان
می‌کنم.
/ریشه‌های احساس ِ عاشقی ِ در
وجودم رو می‌فهمم، ریشه‌هایی
خشک و بی‌مصرف..
/دلم رو دریا زدم، دریا توفانی شد،
نظرم عوض شد. به آتش می‌زنم تا
آتش گُر بگیره به تمام جونم و عبرتی
شوم برای بی‌شعورها که آخه احمق
چه رطبی داشت؟ (!!!)
/حنا هایت هم مثل خودت عجیبن...
نه رنگ دارن نه بو.}

دیکته‌ی عشق

عشقم رو بهت دیکته می‌کنم...
با این که به عشق اعتقاد ندارم!
امَا حیف، دیکته‌ی تو ضعیفه.

_{/سر به سرم بذار دست به دستم بده
پا به پام بیا ، تو همونی که از دستت
خواهم داد .}

_{/زیاد انتظار ندارم ازت فقط وقتی نیستم
پیشت....هیچی هر کاری دوست داری بکن !}

_{/یادته چه حرفای عاشقاته‌ای بهم نزدیم؟!
آفرین!!! همه ی حرفای عاشقانه.}

_{/فارغ از هرچی دلخوشی به آینده‌ام می اندیشم..
/تو رو به اتهام این که هر روز من رو تهدید به جدایی
می‌کنی به دار خواهند آویخت ،فکرش رو بکن!
اون لحظه من میشم فرشته‌ی نجات تو.
/اما دوست عزیز ما معمولی خواهیم ماند.. برای
همیشه. به خودمون شکی نداریم! با این حال
کار از محکم کاری عیب نمی‌کنه ، بزن.}

پژواکِ لحظه‌های تنهایی

میدونی؛
تند نوشتن رو از فرشته‌ی روی
شونه‌ی چپم یاد گرفتم و
مگس پروندن رو از فرشته‌ی روی
شونه‌ی راستم.

_{/از این که زندگیم شده حفظ ظاهر
متنفرم، کافی‌ ِ یه خرده ازم حرف
بکشی تا باطن پستم رو دریابی.
/من هیچ وقت مزه‌ی ما گفتن رو
نچشیدم! خوش به‌حال تو.
/این پژواکِ لحظه‌های تنهایی ِ منه
که میام از تو مینویسم.
/ریسک!؟‌ اون هم درباره تو!؟
نمی‌کنم، زمان می‌گذرد...
/از جواب‌های سردت می‌تونم
فکرت رو بخونم، تو همونی که
هیچ‌وقت به من فکر نکردی.
/برای ریسدن به تو واکنش‌های از
خودم نشون میدم، تو رو آزار میدم
نشانه‌ی خوبی برای علاقه نیست؟!
/تو رو می‌سپارم به خدا؛
به کسی که شایسته‌ات هست برسی.}

بی اراده‌ام

شاکی نشو، طالع ما این است پس
تلاش‌های من برای رسیدن به خودت
رو ببین!
من به‌خاطر تو وقت رو هم می‌کُشم.

_{/...و چقدر به تو برای درد دل‌هام
نیاز دارم. امَا تو یه تعارف هم
نکردی.
/احساساتم حالتی زنجیره‌ای دارند
و کار تو این شده که دونه دونه این
زنجیره‌ها رو از هم باز کنی.
/گفتم تصورت رو از من رسم کن،
اما چرا فقط یه علامت سوال کشیدی؟!
/دو چیز رو باید از دست بدم تا فراموشت
کنم، ۱.حس بویایی  ۲.حس شنوایی
/تو که اصلاً حرف نمی‌زنی! نظرت درباره
صحبت با صدای ضبط شده‌ام چیه؟
/دیگه قابل تحمل نیستم برای خودم،
چرا انقدر بی‌اراد‌ه‌ام!!!}

نجابت به رنگ نجاست

توی اون شب نحس، که شروع ِ
یک اشتباه بزرگه، چیزی بی‌ارزش
با ارزش می‌شود...
نجابت به رنگ نجاست.

_{/منم مثل تو، بدتره تو.
ولی ناراختی ِتو بدجور عصبیم
میکنه! کاشکی خر بودیم.
/چیزی نمی‌گی، ولی یه کلمه‌ای
که می‌گی تمام رازهاتو فاش می‌کنه.
/جز ۴تا جمله مجهول گفتن چیزی بلد
نیستم. دیگه چیزی نمی‌گم. ولی..
/یه قاصدک تو فوت کردم طرف خونتون
بگیرش،ببین چی می‌گه از من!؟
فقط یه چیزی! قاصدکه کر و لال بود.
/نگاه کن به ساعت پستِ این نوشتم!
دارم از دپرسی بالا میارم.}